بنا به دلایل نامعلومی مدتهاست که غالب تیترها و محتوای اخبار و تحلیل های مندرج در رسانه های مجازی و مکتوب اعم از استانی و کشوری و نیز در محافل جناحی و حزبی و سایر نشست های غیررسمی،در زمینه های گوناگون اعم از سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و نظامی، دارای بارمنفی، تنش زایی، روان ستیزی، القاءگری و دهنده انرژی و والانس منفی به افکار عمومی از نوع کمبودها، گرانی ها، رکود اقتصادی، بیکاری ها، اعتیادها، طلاق ها، سرقتها، آدم ربایی ها، بی بند و باری ها، مفاسد، عزل و نصب ها، نابسامانی ها، اختلافات، انحرافات، انزوا، تهدیدها، تحریمها، ناکارآمدی ها، دروغ ها، قانون شکنی ها، هنجارستیری ها و غیره است!
معلوم نیست که این گرایش و القاء نگاه منفی به خبرها و تحلیل ها که نگارنده هم شامل آن است، از کجا نشأت می گیرد؟!، آیا در تقلید از نگاه رسانه های غربی نسبت به جامعه ما باب شده و خبرنویسان و آنالیزورها دچار بیماری پارانویا و بدبینی شدید شده و طی آن مثبت اندیشی و مثبت گوئی را کنار گذاشته اند و یا اینکه مدیران و متصدیان جامعه ما به اندازه کافی، مولد خبرهای منفی اند و اصراری بر ترویج و تضمین امنیت خاطر مردم ندارند و حداقل می توان گفت که محاسبه ای از بازخوردها و آثار سوء رفتارهایشان به عمل نمی آورند و یا شاید هم این نوع رفتار رسانه ای، ماحصل بازترشدن فضای انتقادی نسبت به مدیرانی است که بسیار نازک نارنجی شده بودند و انتظار شنیدن "تو"را بجای "شما" از رسانه ها نداشتند و همه منتقدین حتی خودی ها را هم متهم به مأموریت از جناح ها و جریان های موهوم می کردند و فضای امروز، جبران مافاتی بر دوره سکوت اولیه است؟! البته به هر دلیلی که باشد، در مجموع و گذشته از درست و نادرستی علتها، این گونه یکسویه نگری ها و تیره بینی ها و کج اندیشی ها،خروجی خوبی برای کلیت نظام و تمامیت جامعه و قاطبه مردم محسوب نشده و نمی شوند !
در این میان تنها و تقریباً تنها رسانه ملی است که تقریباً یک تنه بار مسئولیت مثبت گوئی و مثبت اندیشی را بعهده گرفته و تلاش همه جانبه ای را برای خنثی کردن آثار خطرناک منفی بافی ها و یا عملکردهای منفی انجام می دهد که این هم البته، اولاً ناکافی است و ثانیاً به شدت تحت فشار همین منفی اندیشی هاست که چرا رسانه ملی به جرگه آنها نمی پیوندد و یا اینکه حداقل بخشی از نگاه خود را نسبت به عملکرد مسئولین، منفی و انتقادی نمی کند! که البته چنین نیست، زیرا صدا و سیما هم در بخش های مختلف خبری و هم در بخشهای غیرخبری به انتقاد و انعکاس ناکارآمدی های مدیران نیز می پردازد!
موجی که در فضای نرم افزاری راه افتاده و به تخریب افکار عمومی علیه عملکرد مدیران و یا کارآمدی های نظام می پردازد، در مثبت ترین حالت، شاید هیچ ریشه بیرونی و خارجی نداشته باشد، اما واقعیت این است که وقتی فضای انتقادی، تند و تلخ و ترش شده و بصورت یک اعتیاد مزمن، حالت تزایدی بخود می گیرد و رفته رفته به تخریب، سیاه نمایی و یکجانبه گرایی می انجامد، دیگر نمی توان آن را پدیده ای مفید تلقی کرد، زیرا برای رسانه های استکباری خوراکسازی شده و خنجر از پشت محسوب می گردد که نهایتاً به فروپاشی ارزشها و اعتبار نظام و نهایتاً هم به براندازی نرم نظام منجر می شود و ساده لوحانه است که بنام آزادی و روشنفکری و تمدن و نیز بیان حقایق و وافعیات مشهود، رأی به استمرار و اپیدمی بقاء و گسترش چنین وضعیت مسمومی داد!
فلذا برای تجلی هر چه بیشتر این فضای مسموم سیاسی جامعه، اهم عناوین نگران کننده رسانه ها که تعمداً یا سهواً مخل تعادل روانی مردم بخصوص در اقشار میانی جامعه و بعضاً در سطوح عالیه نظام اند، ذیلاً می آید:
۱-طرح سؤال نمایندگان از رئیس جمهور پیرامون قانون گریزی ها،انتصابات متهمین،خانه نشینی،انحرافی ها و...
۲-جواب های سرکاری رئیس جمهور به نمایندگان سؤال کننده و اتخاذ مواضه ناصواب در قبال مصوبات مجلس
۴-برداشت های غیرقانونی و شبانه دولت از حساب ذخیره ارزی و بانکهای دولتی و خصوصی با توجیهات خاص
۵-دروغ پنداری گزارشهای آماری دولتی، غیرعملی دانستن مصوبات مجلس و عدم تمکین دولتی احکام قضائی
۶-انتصاب مرتضوی به مدیرییت سازمان تامین اجتماعی علیرغم مخالفت نمایندگان و استیضاح فطعی وزیر کار
۷-داستان جنجالی دستگیری قضائی مدیر مسئول روزنامه ایران و مصاحبه ها و یادداشتهای تخریب گرانه وی
۸-تضعیف و تخریب گسترده انتخاباتی چهره های خدوم جامعه و گسترش اختلافات خودی ها و همپالکی ها
۹-اختلافات و اتهام افکنی های پس از اعلام نتایج انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی
۱۰-مصاحبه خلاف مصلحت رئیس مجمع تشخیص مصلحت پیرامون مذاکره با امریکا و رابطه با عربستان
۱۱-واکنش های دغدغه آفرین صاحب نظران و صاحب منصبان جامعه در باره مصاحبه رئیس مجمع تشخیص
۱۲-سوء استفاده بزرگ بانکی موسوم به اختلاس ۳۰۰۰ میلیارد تومانی و احتمال دخالت برخی از مدیران ارشد
۱۳-افسارگسیختگی برخی رسانه های مجازی و مکتوب و امتناع حاد رسانه ملی از طرح مسائل معیشتی جامعه
۱۴-روند رو به تزاید گرانی ها و ادعای دولت مبنی بر عدم گرانی و لزوم واقعی و آزاد شدن قیمتها
۱۵-اکران فیلمهای مشکوک به نقض ارزشهای دینی و اخلاقی و مقابله مردمی و نهایتاً توقف اکران سینمایی
۱۶-عریان گرایی و کشف حجاب بازیگران در اقامت ها و سفرها و برنامه های رسانه ای در جشنواره های خارجی
۱۷-گسترش شدید بدحجابی، پارتی ها و محافل فساد و مواضع نگران کننده مقامات اجرائی در قبال با آن
۱۸-جنگ زرگری انتخاب میزبان خارجی مذاکره با گروه۱+۵ در حالیکه ابتکار عمل با طرف خارجی است
۱۹-اختلاف در انتخاب رؤسای فدراسیون های ورزشی و مشخصاً فوتبال و دغدغه های عمومی ناشی ازآن
۲۰-تاثیر جنگ احتمالی غرب با سوریه و کلاً تاثیر تهدیدها و تحریم های غرب در آینده ایران
۲۱-.........
آنالیز این عناوین، قصور طرفینی رسانه ها و دولتی ها را یکجا به اثبات می رساند و یقیناّ قصور مسئولین خبرساز و منفی پرداز بسیار بیشتر از رسانه ای است که به گمان انجام رسالت حرفه ای اش به انعکاس آن خبرها می پردازد و طبعاً مدیران باید جوابگوی اولیه این فضای عمدتاً منفی باشند!
اما بنظر می رسد هضم این گستردگی و حجم هجوم در فاصله زمانی کوتاه، بالاتر از آستانه تحمل افکار عمومی است و گاهی جامعه را تا مرز انفجار و اعتراض تحریک می کند و این برای حفظ امنیت پایدار و تأمین و تضمین آرامش خاطر جامعه، تهدیدی جدی است!
از این لحاظ تاکید می شود که برای مهار و ساماندهی این نابسامانی خبری باید چاره ای اندیشیده شود تا خدای نکرده، اولاً فضای ولائی و دل انگیز اخیر که منجر به شکل گیری حماسه های بزرگ ۲۲ بهمن و ۱۲ اسفند ۹۰ شده است، در چالش اختلافات، خدشه دار نشده و نهایتاً اُفت همدلی و حضور و احساس مسئولیت همگانی را شاهد نباشیم و ثانیاً با توجه به لزوم حفظ وحدت عمومی در تمامی سطوح جامعه اعم از مردم و مسئولین، در تحقق شعار استراتژیک سال ۹۱ (تولید ملی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی)، قصور نداشته و درجه حرارت اقبال عمومی را دچار کاهش محسوس نکنیم!
بنابراین لازم است با استفاده از ابزارهای تخصصی و صنفی در فرایند سیاستگذاری های رسانه ای و نیز ایجاد اتاق های فکر برای مدیریت و تدوین سیاستهای راهبردی و عملیاتی وارد معرکه شد و با گسترش گستره ارتباطات فکری و عملی با صاحبان قلم و اندیشه، به تزریق هر چه بیشتر مواد خام فکری در معادلات تحلیلی و خبری پرداخته و نهایتاً مصالح و منافع ملی را در چگونگی تجلی این سرمایه های اجتماعی حاکم کنیم!
مهمترین تأکید نگارنده، تنظیم و ترازبندی سهمیه مثبت و منفی انتقال فراورده های خبری و تحلیلی و نیز کاهش القاء ذهنیت های منفی در مخاطبان با تلطیف ماهرانه تیترها، قالب بندی جملات، استخدام واژه های حرفه ای و پرهیز از تبدیل خبرها و تحلیل ها به بیانیه های سیاسی از نوع احزاب اپوزوسیونی است!
در پایان علاوه بر تأکید به مسئولین ارشد جامعه مبنی بر مدیریت رسانه ای اقدامات و اظهارات خویش و پرهیز از دامن زدن به اختلافات و ارتکاب رفتارهای موهن و نیز ارزیابی اجتماعی آنها در داخل و خارج از کشور، به رسانه های مجازی و مکتوب نیز توصیه می شود که تحت فشار فعالان سایبری مخالف و منتقد، تسلیم نشده و با عقب نشینی از مواضع اصولی، به استحکام مواضع و انسجام تشکیلاتی آنها مبادرت نورزید و کافی است بدانید که این هجوم به هیچوجه متوجه نظام سلطه جهانی نبوده و تنها گزینه و سوژه اینگونه ژست های عدالت خواهی و آزادی خواهی، مطلقاً متوجه کشورهای ضداستکباری مثل ایران اسلامی است!
به هر حال بالاترین محور و الگوی عملی مواجهه با این جریان، تبعیت از منویات رهبری معظم انقلاب است که مرز انتقاداتش، مراقبت و پرهیز از شکل گیری تخریب از نوع محدود یا گسترده است و در عین حالی که انتقاد از مدیران تعطیل نمی شود، اما با اعمال سیاست تعدیلی، مانع سوء استفاده دشمنان و یا تضعیف روحیه مدیران و خادمان جامعه باید شد و از این رو امید می رود که نتیجه و خروجی این یادداشت، خودکنترلی صاحبان قلم و اندیشه و رسانه نسبت به مصالح عالیه نظام و منافع عالیه ملی باشد تا با توجه به اقبال جدی افکار عمومی و بویژه نسل نو از رسانه های مدرن،آستانه تحمل و ظرفیت پذیرش آنها لحاظ شده و نتایج ناگواری متوجه نظام و جامعه نگردد.
صادقعلی رنجبر-عضو هیئت علمی دانشگاه
